باران بالت شکسته / پر پرواز تو بسته

من نبینم غم توی چشمات چه غریبونه نشسته

  باران خوابه قناری/چه جوری دوم میاری

گلها پژمرده زردن /تو عجب طاقتی داری

  باران دردت به جونم/تو را از خودم میدونم

  باران دلت تو خونه/ ساعتها تنها میشینه

وقتی شب میرسه از راه خواب پرواز را می بینه

توی این غربت دلگیر یک نگاه آشنا نیست

هر جا میری خزونه / غروب هم دل نگرونه

آفتابش جونی نداره / شبه که اینجا می مونه

نمی دونم مثل بارون / رو کدوم شونه ببارم

روی شاخه ها / توی غربت /باران من فقط تو را دارم.